Oldukça hızlı başladığımız SIHH2016’da ilk günü farklı markalarda gördüğümüz yeni modellerle gayet memnun kapatmıştık. Fuarın ikinci gününden de beklentilerimiz yüksekti ama doğrusunu isterseniz bu kadar önemli bir gelişme ile karşılaşacağımızı pek düşünmemiştim.
İşin en ilginç taraflarından biri ise hikayenin arkasındaki kahramanın kariyerinde kalibre geliştirmek amacıyla herhangi bir saat markasıyla çalışmamış biri : Pierre Genequand
CSEM’in (Swiss Center for Electronics and Microtechnology) eski çalışanı olan Cenevreli mühendis, üzerinde yıllarca çalıştığı projenin mekanik saatçilik için ciddi bir potansiyel olacağını düşünmüş ve emekli olduğu 2004 yılından sonra bu fikri geliştirmek için ciddi bir zaman harcamış. İlk kez evinin mutfağında derme çatma malzemeler kullanarak çalışır hale getirdiği düzeneği eski işvereni aracılığıyla saatçilik için kullanılabilir hale getirecek birilerinin arayışına girmiş.
Bu projedeki potansiyelin farkına varan Parmigiani, kalibre tasarım departmanı olan Vaucher Manufacture Fleurier aracılığı ile bu çağrıya cevap vermiş ve çalışmalar başlamış.
Mekanik saatçilikte güçle ilgili tüm arayışların kalibredeki regülatörler üzerine yoğunlaştığından haberi dahi olmayan Pierre Genequand bu sayede konuyu farklı bir açıdan ele alabilmiş ve uzay teknolojisi üzerine yoğunlaşmış. Tabiki klasik saatçilik mantığının dışına çıkan bu çalışmayı sektöre adapte edebilmek de Parmigiani’nin dahi ustalarına kalmış.
2008’de başladıkları geliştirme çalışmaları 2014 yılına kadar sürmüş. Marka için projenin en zorlu dönemi olan süreçte Parmigiani ustaları kendilerini bu yeni buluşa adapte etmeye çalışmışlar. Tüm detayları dikkatlice inceleyip bu fiziksel teorinin çalışma mantığını anlamak için çaba sarfetmişler.
Detaylı çalışmaların ardından 2014 yılında ilk çalışan prototip üretilebilmiş. Normal bir kalibreye entegre edildiğinde tam 45 günlük güç rezervi elde edilen bu regülatör sistemi, ilerleyen günlerdeki gelişmelerle çok daha uzun sürelere ulaşabileceğinin de sinyalini vermiş.
Altı yıllık çalışmanın ardından her ne kadar çalışan bir prototip üretilebilmiş olsa da sektörde kullanılabilir hale gelmesi için Parmigiani ustalarının önünde halledilmesi gereken birçok sorun vardı.
Senfine’nin dışarıdan gelecek darbelere olan hassasiyetini azaltabilmek 2015 yılının en çok zaman harcanan detayı olmuş. Bir çok simülasyon çalışması ile önemli sonuçlar alınabilmesine rağmen gerçek kullanım ile simülasyonlar arasındaki farklar mühendislerin işini zorlaştırmış ama bulunan çözüm ise Senfine’nin kendisi kadar ilginç olmuş.
Projenin geliştiricileri günümüzde 36.000’in bile yüksek bir değer olarak kabul edildiği mekanik saatçilikte Senfine’yi saatte tam 115.200 salınım ile çalıştırmaya karar vermişler. Bu müthiş frekansın sonucu olarak da regülatör, üzerine gelen darbelerden neredeyse hiç etkilenmeden çalışmaya devam etmiş.
2015 yılının diğer önemli çalışması ise üretilen gücün kalibreye olması gereken şekilde iletilebilmesi için yapılan çalışmalar olmuş. Bildiğimiz kalibrelerden farklı şekilde çalışan Senfine için zorlu noktalardan biri olan bu detay bugünlerde halledilmiş gibi görünüyor.
Projede 2016 yılı için koyulan hedef ise ısı ile ilgili ayarlamalar olacak. Sentine’de kullanılan silikon bazlı parçalar dolayısı ile kalibrede 8 ila 38 derece arasındaki ısı farklılıklarına vereceği tepkininde kontrol altına alınması gerekiyor. Teoride bulunduğu söylenen çözümün uygulama aşamasına geldiği belirtiliyor.
Senfine’nin geliştirilmesinin hangi aşamalarla devam edeceğine de 2016 yılı içerisinde karar verileceğini söylüyorlar. Klasik sistemlerin tamamen dışına çıkıldığı için günümüzde saatçilikte kullanılan aletlerin neredeyse hiç biri bu projede kullanılamıyor. Örneğin Senfine’nin ayarlanması ve ölçülmesi için gerekli aletler henüz yapılmış değil. Endüstriyel hale getirilebilmesi için daha birçok aşamanın geçilmesi gerekiyor ama biz saat severler heyecanla beklemeye devam edeceğiz.
