70’lerin Quartz çılgınlığı Rolex’e de bulaşırsa ortaya ne çıkar? Tabii ki de tarihin tozlu sayfalarında yerini almış bir efsane: Rolex Oysterquartz.
1970’li yıllardan itibaren saat sektörünü, kelimenin tam anlamıyla, ele geçiren Quartz saat furyası sayısız markanın kaderine yön verdi. Birçok isim ya ticari hayatına son verdi ya el değiştirdi ya da uzun yıllar sürecek uyku dönemlerine girdiler. Bazıları ise kıvrak manevralarla krizi fırsata çevirmesini bildi ve etkisi yıllarca sürecek savaştan minimum zararla ve hatta karla çıkmayı başardı.
Günümüzün saatçilik efsanesi, sektörün en büyük oyuncusu, Rolex de Quartz krizinden bir şekilde etkilenmişti. Japonların durmak bilmeyen atakları karşısında hızla azalan pazar payını geri almak isteyen İsviçre’li de kolları sıvadı ve radikal bir kararla ilk pilli saatini piyasaya sürdü. Şimdi, gelmiş geçmiş en gelişmiş Quartz saatlerden birinin hikâyesini öğrenmeye hazır mısınız?
1960’lı yılların başlarında, Quartz saatlerin yükselişine kayıtsız kalamayan İsviçre Saat Endüstrisi Centre Electronique Horologer’i (CEH) kurdu. Amaç İsviçre saatçiliğinin yüksek standartlarına uyacak pille çalışan bir mekanizma üretmekti. Uzun süren araştırma ve geliştirme sürecinin ardından 60’ların sonlarına doğru Beta 21 kalibreleri üretilmişti. Peki, kimler tarafından kullanıldı bu kalibreler? Patek Philippe Cercle d’Or, Omega Electroquartz ve tabii ki Rolex 5100 Quartz. 18 ayar altın kasalı ve bilezikli Rolex 5100’den yalnızca 1000 adet üretilmişti ve satışlar oldukça iyiydi. Bu modeller aynı zamanda markanın ilk safir kristal camlı saatleri olma özelliğine de sahipti.
1972 yılına gelindiğinde Rolex, radikal bir kararla CEH’ten ayrılarak kendi Quartz kalibresini piyasaya sürmeye karar verdi. 5 yıl süren hummalı çalışmaların ardından yeni başyapıt piyasayı domine etmeye hazırdı: Rolex Oysterquartz. Oysterquartz’ta 1974 yılında piyasaya sürülen 1530(çelik) ve 1630(çelik-altın) modellerinden alınan, bütünleşmiş bilezik tasarımına sahip, yeni tip Oyster kasaya yer verilmişti.
Yaklaşık 1500 adet üretilen Oysterquartz bir önceki nesil Beta 21 kalibrelere göre birçok iyileştirmeye ve yeniliğe ev sahipliği yapıyordu. Hatta birçokları için Rolex’in Quartz kalibreleri gereksiz derecede iyi bir pilli mekanizmaydı. Değişen sıcaklık değerine göre kendi kendini ayarlayan kalibreler zaman tutma hassasiyeti konusunda çığır açmışlardı. 18 ay boyunca üretilen ilk seri kronometre sertifikasına sahip olmadığından bu saatlerin kadranları oldukça sadeydi. İkinci nesil ise kronometre sertifikasına ve dolayısıyla kadranında ilave iki satır daha yazıya kavuşmuştu.
Rolex, Oysterquartz kalibrelerini iki serisine uyarladı, Datejust ve Day-Date. Üretilen modeller ve referansları ise şöyleydi; 17000 – Çelik Datejust, 17013 – Çelik, Sarı Altın Datejust, 17017 – Çelik, Beyaz Altın Datejust, 19018 – Sarı Altın Day-Date, 19019 – Beyaz Altın Day-Date. Aynı zamanda Day-Date modelinin pırlantalarla bezenmiş özel versiyonlarını da aynı zamanlarda satışa sunulmuştu.
Oysterquartz modellerinin satışlarının devam ettiği 25 yıl boyunca Datejust modelleri kalibre 5035, Day-Date ise kalibre 5055’ler ile donatılmıştı. 32kHz osilatör ile donatılan 11 taşlı kalibreler halen daha en hassas mekanizmalar arasında bulunmaktadırlar. Rolex, Oysterquartz modelleri için son kronometre sertifikasını 2001 yılında almıştır ancak modeller 2003 yılına dek kataloglarda boy göstermeye devam etmişlerdir. Şu ana dek 25.000’den az sayıda Oysterquartz modelinin satıldığı düşünülmektedir. Rolex gibi bir markanın üretim hacmi düşünüldüğünde bu sayı bir hayli az kalmaktadır. Haliyle bu modeller giderek artan bir popülariteye sahiplerdir.
